8 Ocak 2016 Cuma

Hâb-ı Girîzân

Şimdi tüm şehir uykuda... Aldanma, ben
kaçan uykumla bütün, bütün şevkimden
uzaktayım... Bir cûşiş-i elem içindeyim.
Neşîdem yalvarır, tüm o hiss-i rikkatim!

Bu hazîn bergüzâra bakarım, bir zambak

solmuş ve düşmüş kalemimden ağlayarak.
Bir hâb-ı girîzânın tasvîridir bu, düşünün;
ben ve gece, tersimiyle bî-hâbız düşümün.

Lâkin zarar yok! Memnûnum bu hâlimden;

bî-huzûr, harâb olan şu hâl-i muhâlimden;
muhtazır, muğber, mahmûr hayâlimden;
                      inleyen kırgın ibtihâlimden...

Evet, memnûnum. Bu hâl bana bükâ getirir,

                      tüm giryemle mesrûrum ben.

                      O muayyen kederimden

tasvîr etdiğim hılkat benim mahfî hâlimdir,
bir şi'r-i perîşandır ki mânâsı... Melâlimdir.

8, I, 2016

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder