kaçan uykumla bütün, bütün şevkimden
uzaktayım... Bir cûşiş-i elem içindeyim.
Neşîdem yalvarır, tüm o hiss-i rikkatim!
Bu hazîn bergüzâra bakarım, bir zambak
solmuş ve düşmüş kalemimden ağlayarak.
Bir hâb-ı girîzânın tasvîridir bu, düşünün;
ben ve gece, tersimiyle bî-hâbız düşümün.
Lâkin zarar yok! Memnûnum bu hâlimden;
bî-huzûr, harâb olan şu hâl-i muhâlimden;
muhtazır, muğber, mahmûr hayâlimden;
inleyen kırgın ibtihâlimden...
Evet, memnûnum. Bu hâl bana bükâ getirir,
tüm giryemle mesrûrum ben.
O muayyen kederimden
tasvîr etdiğim hılkat benim mahfî hâlimdir,
bir şi'r-i perîşandır ki mânâsı... Melâlimdir.
8, I, 2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder