Sis

Ey semâdan bir eli andıran perde, sis!

Herkes sana lânetler yağdırmaya başlar,
ben semâvî çehrene meftûn ve de nâ-çâr
hayrân kalırım bunca vefâsıza bî-his.

Lâkin denmez ki senin sûretin mûnis;
senin nemrutvâri, örtülü bir yüzün var,
ardı yalnız boşluk ve nâ-vücûd esrâr.
Ardı yalnız boşluk ve dinmez bir ye`s.

Niçin o çehrenin ardında saklanırsın?
Görünür artık efkânında koca bir yığın
zillet ki tozların içinde süzülür durur...

Şimdi efkârım bana uzaktan yaklaşır
söylenerek, ben duymaktan hâlî, sağır:
«Mütelevvin değil, gaddar bir gurûr!»

20, III, 2016